یه لحظه بهترین و صمیمی ترین دوستت رو تصور کن.
حالا فک کن اومده پیشت و از یه کاری که کرده ناراحته!
چکار میکنی؟
مسلما بهش دلداری میدی و میگی رفیق فدا سرت، ادمه اشتباه میکنه، از این اشتباهت درس بگیر و دیگه بهش فکر نکن! در کل سعی میکنی حالش رو بهتر کنی.
حالا یه سوال… چرا وقتی خودمون یه اشتباهی مرتکب میشیم، خودمون رو نمیبخشیم و هی خودمون رو سرزنش میکنیم؟ چرا سعی نمیکنیم حال خودمون رو خوب کنیم؟
بنظرم 2 نفر رو ما باید دوست داشته باشیم حتما
دوست داشتن این 2 نفر شرط لازم برای موفقیته، برای لذت بردن
یکی اش خودمون! یعنی عاشق خودمون باشیم! خودشیفتگی نه ها!!!
یکی اش هم خدای خودمون! سعی میکنم توی نوشته خدا کیه، باورهایی که نسبت به خدا پیدا کردم رو شرح بدم.